شهید احمد عسکری احمدآبادی

زندگی نامه شهید احمد عسکری‌ احمد آبادی

شهید احمد عسکری احمدآبادی در تاریخ ۱۳۴۵/۶/۳۰ هجری‌شمسی در خانواده‌ای مذهبی در احمدآباد اردکان دیده به جهان گشود. او اولّین فرزند خانواده بود که والدین، نام پیامبر اعظم اسلام(ص) را بر او نهادند. گویا از همان اوّل به آنها الهام شده بود که این کودک روزی در آینده نه چندان دور از جان نثاران و یاری رسانان اسلام خواهد شد. لذا والدین کمر همّت به تربیت جسم و روح او بستند و او را معتقد و متدیّن پرورش دادند.۶ ساله بود که به مدرسه رفت و در دبستان احمدی احمدآباد مشغول به تحصیل شد. امّا علاقه به کار آزاد و عدم تمایل به تحصیل موجب شد، مقطع تحصیلی را به پایان نرساند و تحصیل را رها کرده به کار آزاد مشغول شود. او خدمت به انسان‌ها را از راه نجّاری، بنّایی و کاشی‌کاری آغاز کرد.تربیت صحیح و محیط بی‌آلایش روستا، احمد را جوانی متدیّن، خوش اخلاق و دوست داشتنی به بار آورده بود. خوشرو بود و همیشه خنده بر لبانش نقش بسته بود. در مواقع بی‌کاری به پرورش گوسفند نیز مشغول بود. مقیّد به انجام واجبات و ترک محرّمات بود. مراقب نمازش بود و در جلسات مذهبی و عزاداری اهل بیت(ع) حضور داشت. با این که پیوسته خود مراقب نماز و روزه‌اش بود؛ وصیّت کرد قضای نماز و روزه‌اش را به جای آورند.در زمان پیروزی انقلاب ۱۲ سال بیشتر نداشت؛ به این سبب خود را مدیون انقلاب می‌دانست و مترصّد خدمت به انقلاب بود. تا این که پس از حمله متجاوزین بعثی به میهن اسلامی، شهید عسکری داوطلبانه در بسیج ثبت ‌نام کرد و برای فرا گرفتن آموزش نظامی به اصفهان اعزام شد و پس از ۴۰ روز آموزش، راهی جبهه‌های نور علیه ظلمت شد و روزها را به نبرد با دشمن و شب‌ها را به مناجات با محبوب خویش پرداخت.سه دفعه به جبهه اعزام شد و مدّت ۴ ماه و ۱۶ روز از شیرین‌ترین لحظات عمر و جوانی خویش را در جهاد و مبارزه با دشمنان اسلام گذراند و مسئولیّت تیربارچی را در جبهه‌ها پذیرفت.سرانجام در تاریخ ۱۳۶۱/۱۱/۲۱ در منطقه‌ عملیّاتی جنوب فکّه در جنگل امقر در عملیّات والفجر مقدّماتی به شدّت مجروح شد و بر اثر شدّت جراحات و اوضاع نامساعد منطقه در منطقه ماند و با پرواز روح بلندش به ملکوت به شهادت رسید.جسم پاکش با تأسّی از مولایش امام حسین -علیه السّلام- سال‌ها در بیابان‌های جنوب ماند و علاوه بر افتخار شهادت با مدال سرا پا عزّت شهید مفقود پس از ۱۱ سال و ۴ ماه به وطن بازگشت و پس از تشییع با شکوه توسط مردم قدرشناس اردکان و احمدآباد در گلزار شهدای احمدآباد به خاک سپرده شد.

روحش شاد و راهش پر رهرو باد.

وصیت نامه شهید بزرگوار

بسم الله الرحمن الرحیم
با درود به رهبر کبیر انقلاب و با سلام بر شهدای راه اسلام و سلام به رزمندگان و جانبازان انقلاب ، وصیتنامه خود را شروع می کنم ،. اینجانب احمد عسکری عضو بسیج سپاه احمدآباد بنا به امر امام و بیرون کردن نیروهای صدام از خاک کشورمان عازم جبهه های نبرد حق علیه باطل شدم تا شاید بدین وسیله بتوانم دین خود رابه انقلاب و شهیدان اداء کرده باشم . پیامی که به ملت دارم این است که در خط امام عزیز بوده و این چریک پیر جماران را تا آخرین قطره خون خودشان یاری و سخنان او را اطاعت کنند تا انشاء الله بتوانیم این انقلاب اسلامی را به انقلاب مهدی ادامه دهیم و بتوانیم ریشه ظلم براندازیم و من خود حاضرم که در راه خدا تا آخرین قطره خون خود علیه ظلم صدامی و جنایتکاران بریزم و قول می دهم که راه شهداء اسلامی را دنبال کنم تا با این خون خود بتوانم درخت انقلاب را آبیاری نمایم و امیدوارم که این خون ناقابل خود مورد رضا و قبول خدای بزرگ باشد. ای مادر عزیز مرا ببخشید چون فرزند خوبی برای شما نبودم و در مرگ من گریه نکنید که گریه کردن شما باعث ناراحتی من می شود و دشمن خوشحال می شود و همیشه خوشحال باش که چنین فرزندی در دامن خود پروراندی و سفارش می کنم که همیشه نمازهایتان سر وقت بخوانید و دردعای کمیل شرکت کنید و سفارش دیگر این است که به مدت ۳ ماه روزه و به مدت یک سال نماز برایم بخوانید و اگر لیاقت آن را پیدا کردم که شهید بشوم بدان که به آرزوی خود رسیدم و بدان کسی که در راه اسلام شهید می شود مرده نیست برادر کوچکم را خوب تربیت کنید تا موقعی که انشاء الله بزرگ شد حتماً او برای اسلام یک پاسدار خوب باشد و یک خواهش دیگر که از مردم دارم این است که مبادا ایجاد تفرقه کنند و اتحاد خود را از دست بدهند که خدائی نکرده دشمن سوء استفاده کنند و در ضمن تمام دوستان و پدر و مادر مرا راضی کنید و موقعی که خبر شهادتم به شمامی دهند خواهش می کنم که خوشحال باشید و روحیه خود را از دست ندهید و مرا در کنار شهید زارع پور به خاک بسپارید و از اینکه در خانه مان سیاه پوش می کنند هیچ ناراحت نباشید و به بچه های بسیجی خوش آمد بگوئید . دیگر عرضی ندارم . خدانگهدار همه شما باد احمد عسکری تاریخ ۱۳۶۱/۹/۲۵