شهید جلال حیدری ترک آباد

زندگی نامه شهید جلال‌ حیدری‌ ترک‌ آباد

مشیّت الهی در اولّین روز آبان سال ۱۳۴۳ چنین بود که سردی ملایم پاییزی را به لطافت و گرمی وجود سوّمین فرزنددر خانواده محمّدرضا حیدری درترک آباد اردکان مبدّل سازد. والدینش خدای را بر این نعمت ستوده و نامش را “جلال” گذاشتند و کمر همّت به تعلیم و تربیت او بستند . محیط مذهبی و با صفا ی روستا و وجود روحانی وارسته(حاج آقا پیشوایی) در محل و تعهد خانواده، وی را فردی مؤمن و متدیّن پرورش داد. به طوری که او را میان همگان ممتاز ساخت. در ۶ سالگی به مدرسه رفت.ابتدایی را در دبستان سلمان و راهنمایی را در مدرسه راهنمایی تحصیلی هجرت ترک آباد تا سال دوّم ادامه داد. اخلاق و رفتار توأم با تواضع و شرکت در مراسم دینی به ویژه نماز جمعه و جماعت، رعایت شئونات اسلامی از ویژگی های این فرزند اسلام بود.در ۱۴ سالگی به همراه ملّت ایران پیروزی انقلاب را شاهد بود. به محض شروع تجاوز به میهن اسلامی و آغاز توطئه های استکبار جهانی بر علیه نظام نو پای جمهوری اسلامی ، در حالی که هنوز ۱۷ سال از عمر پر برکتش نگذشته بود ، به پیروی از مقتدایش علی اکبر امام حسین -علیه السّلام- رهسپار کربلاهای ایران شد و در صفّ مبارزان سلحشور دفاع مقدّس حضور یافت. امّا هنوز چند روز نگذشته بود که در تاریخ ۱۳۶۳/۱۱/۲۲ در عملیّات والفجر مقدماتی در منطقه فکّه به شدّت مجروح شد و بر اثر شدّت جراحت در منطقه ماند و با پر کشیدن روح بلندش از جسم کوچکش به ملکوت بر سفره امام حسین -علیه السّلام- میهمان شد و تا تاریخ ۱۳۷۳/۳/۱۹ شهید مفقود بود. تا اینکه بعد از ۱۱ سال و ۸ ماه پس از شناسایی٬توسط گروه تفحّص، جسم پاکش در تاریخ ۱۳۷۳/۳/۲۶ به سوی دیار خود بازگشت.پیکر پاکش پس از تشییع باشکوه بر دوش امّت شهید پروراردکان و ترک آباد در گلزار شهدای ترک آباد به خاک سپرده شد..

راهش پر رهرو و یادش گرامی باد .

وصیت نامه شهید بزرگوار

بسم الله الرحمن الرحیم
ولا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتاً بل احیاء عند ربهم یرزقون
گمان مبرید آنان که در راه خدا کشته شده اند مرده اند بلکه زنده اند و در نزد خدای خویش روزی می خورند?
با سلام و درود بی کران به یگانه منجی عالم بشریت و سلام و درود بر نائب بر حقش امام خمینی و باسلام بر شهدا از صدر اسلام تا کربلای ایران و با درود فراوان بر امت شهیدپرور ایران اینجانب جلال حیدری وصیت نامه خود را آغاز می کنم? اولین وصیتم این است که کسی برایم لباس سیاه نپوشد و گریه نکند ، زیرا راهی که اینجانب انتخاب کردم راهی است که سرور شهیدان حسین و علی اکبر و قاسم و عباس در این راه به شهادت رسیدند ، راه علی (ع) و ائمه اطهار است . راه صراط مستقیم است و من به این انتخابم افتخار می کنم . ما برای استحکام بخشیدن به جمهوری اسلامی باید از جان مایه بگذاریم . ای مادر عزیزم مبادا بر شهادت فرزندت ناراحت باشی زیرا عاقبت هر انسانی مرگ است پس هر چه بهتر که انسان در راه خدا جان خود را بدهد و همانطور که خدا در قرآن می فرماید: جان خود را با خدا در برابر بهشت معامله کنید . پس ای مادرم گریه نکن، و به جای گریه برای امام دعا کن . از آشنایان می خواهم دنبال جنازه من گریه نکنند زیرا من آنروز مانند شب عروسی خود می دانم . ای برادران و خواهران مسلمان شما مسئول خون این شهیدان هستید . اینها خونشان برای بر قراری اسلام و جمهوری اسلامی در منطقه و درجهان ریخته شده . مبادا امام را تنها بگذارید که تنها گذاردن اسلام است?و تنها گذاردن اسلام مساوی است با ذلت و خواری و رفتن به زیر سلطه ابر قدرتها و شما ای جوانان که برادرانی که توان رفتن به جبهه دارید مبادا در رختخواب ذلت بمیرید که حسین در میدان نبرد شهید شد و مبادا در بی تفاوتی بمیرید که علی اکبر حسین در راه حسین (ع) و با هدف شهید شد ای مادران مبادا از رفتن فرزندان خود به جبهه جلوگیری کنید که فردای قیامت نمی توانید جواب زینب بدهید که در روز عاشورا به ۷۲ شهید رو برو شد ای برادران و خواهران با ایمان دعا را فراموش نکنید که فقط با یاد خدا دلها آرام می گیرد و یاد خدا و دعا بوده که ما را تا بحال پیروز کرده است و ضمناً ای پدر و مادر گرامی و عزیزم مقدار نماز و روزه ای که دارم بجا آورید ای پدر و مادر عزیز و گرامی اگرمن برای شما فرزند خوبی نبوده و باعث رنج و ناراحتی شما شده ام ، من را حلال کنید در پایان ننه و خاله که واقعاً ایشان برای من خیلی زحمات زیاد کشیده اند ، ایشان حلال طلب می کنم و دیگر در پایان تمام دوستان و اهل خانواده، همچنین ما را حلال کنند و سفارشم این است در سر نمازهای خود دعا برای امام را فراموش نکنید و برای من حقیر از خداوند طلب آمرزش و مغفرت کنید والسلام به امید پیروزی اسلام بر کفر جهانی. (جلال حیدری )