شهید حسین طالعی اردکانی

زندگی نامه شهید حسین‌ طالعی‌ اردکانی

شهید حسین طالعی، فرزند علی، در تاریخ ۱۳۴۰/۵/۱ هجری‌شمسی در خانواده‌ای مذهبی و کشاورز در اردکان دیده به جهان گشود. پدر و مادر متدیّن و ولایی به عشق اهل‌بیت(ع) و امام حسین-علیه السّلام- او را “حسین” نام نهادند؛ گویا از همان اوّل چیزهایی به آنها الهام شده بود که این کودک قرار است حسین‌گونه زندگی کند و فدایی اسلام باشد. کمر همّت به تربیت او بستند. حسین در سایه پدری زحمتکش و متدیّن با دسترنج کار طاقت ‌فرسای کشاورزی و در دامان مادری متعهد و ولایی پرورش یافت و آموزه‌های دینی و عشق به اسلام و اهل بیت(ع) را با خون و پوستش لمس کرد و فرا گرفت.۶ ساله بود که به مدرسه رفت. دوران ابتدایی و راهنمایی را در مدارس شهر اردکان با موفّقیّت پشت سر گذاشت. چون علاقه به کار فنّی داشت و استعدادش را در خود احساس می‌کرد، دوره متوسطه را در هنرستان شهید مطهری اردکان در رشته اتومکانیک شروع کرد و در این رشته موفق به اخذ دیپلم شد.تربیت صحیح و لقمه حلال و شیر پاک، حسین را جوانی متدیّن و متعهد و دوست داشتنی ساخته بود. اهل نماز ، روزه ، مجالس دعا ، قرآن و نماز اوّل وقت و نماز جماعت بود. دیگران را دوست می‌داشت و دستگیری و خدمت به مردم را وظیفه خود می‌دانست.او عاشق امام خمینی (ره) و انقلاب بود. در هنگام پیروزی انقلاب اسلامی ایران جوانی ۱۷ ساله بود که همگام با امّت حزب‌الله ایران در مراسم ضدّ رژیم پهلوی و انقلاب شرکت فعّال داشت. پس از پیروزی انقلاب به دنبال فرصتی می‌گشت که به مردم و انقلاب خدمت نماید؛ لذا پس از فراغت از هنرستان و اخذ دیپلم برای عضویت در سپاه پاسداران ثبت‌ نام کرد و پذیرفته شد و خدمت به انقلاب را از این طریق شروع کرد.زمانی که دشمن بعثی ایران به دستور استکبار جهانی به سر کردگی آمریکا به ایران حمله کرد و جبهه‌های نبرد به رزمنده نیاز داشت ، شهید طالعی خانه و کاشانه و آغوش گرم خانواده را رها کرده، راهی جبهه شد و سنگرنشینی عشق را برگزید؛ امّا پس از اعزام، مدّت یک ماه از عمر کوتاه و با برکت خویش را در جبهه‌ها در دفاع از اسلام و مسلمین صرف کرد و به جهاد و حفظ میهن اسلامی پرداخت و مسئولیّت دسته در رزم را به عهده گرفت و روزها را به رزم و شب‌ها را به خودسازی و راز و نیاز با محبوب و پروردگار خویش پرداخت.جز عشق به امام حسین -علیه السّلام- و آزادسازی کربلا و پاک ساختن میهن اسلامی از لوث وجود کفّار و دشمنان اسلام چیزی در مخیّله‌اش نمی گذشت.سرانجام در تاریخ ۱۳۶۲/۷/۲۸ در منطقه‌ مریوان کردستان در عملیّات والفجر ۴ بر اثر اصابت ترکش خمپاره دشمن به سرش به شدّت مجروح شد و روح بلند و ملکوتی‌اش از قفس کوچک جسم خاکی اش به رضوان پر کشید و شربت گوارای شهادت نوشید و به خیل شهدا پیوست.پیکر پاکش پس از تشییع باشکوه بر دستان و دوش مردم شهیدپرور اردکان در بهشت شهدا به خاک سپرده شد تا قبر او علامت و اثری باشد برای آیندگان و دوست‌داران آزادی و شهادت که ره گم نشود.

روحش شاد و راهش پر رهرو باد