شهید سید جعفر امامی میبدی

زندگی نامه شهید سیّد جعفر امامی‌ میبدی

سید جعفر امامی٬فرزندسیدمحمّد شهیدی از تبار هابیلیان و از ذریّه پاک حضرت زهرا (س). وی در پانزدهم آبان ماه ۱۳۴۶ در احمد آباد اردکان پا به عرصه وجود گذاشت. دوران طفولیّت را در دامن پاک و پر مهر و عطوفت مادری مومن و خداپرست و با در آمد حلال حاصل از دسترنج پدرش از کشاورزی سپری نمود.درسن ۶ سالگی وارد مدرسه شد.دوره ابتدایی را در دبستان احمدی احمد آباد با موفّقیّت گذراند. سپس به شغل بنّایی روی آورد و در ایّام فراغت به پدرش در امور کشاورزی کمک می کرد. ذوق و قریحه سرشاری داشت و آثار تقوی و دینداری در همان دوران نوجوانی در او نمایان بود.بنا به گفته نزدیکان، به انجام فرائض دینی از جمله نماز آن هم با خلوص نیّت بسیار راغب بود و به دیگران نیز توصیه می کرد. مسئله حجاب را بسیار جدی می شمرد و خواهران و نزدیکان را به حفظ آن تشویق می کرد. بسیج خانه دوّم او بود و شبها را بیشتر در بسیج محل می گذراند. عاشق ولایت بود. آرزوی مفقود شدن در راه خدا را در دل می پروراند.بارها در جبهه حضور یافت و مدت ۸ ماه و ۱۲ روز با کوردلان بعثی ،درمسئولیّت های مختلف به نبرد پرداخت. آخرین مسئولیّت ش در جبهه آر پی چی زنی بود و سرانجام در تاریخ ۲۲\۱۲\۱۳۶۳ در راه تحقق آرمان های ولائیش در منطقه هورالهویزه در عملیّات بدر به شدّت مجروح شد؛به طوری که نتوانستند او را به پشت جبهه منتقل کنند لذا مرغ روحش به پرواز درآمد و بر آستان ملکوت سکنی گزید و شهید مفقود شد .پیکر مطهرش پس از ۱۰ سال درخشندگی در کربلای جنوب به وسیله پلاک شناسایی شد و در تاریخ ۵\۱۲\۱۳۷۳ پس از تشییع بر دستان مردم قدرشناس احمد آباد در گلزار شهدای آن دیار در کنار سایر همرزمان و یاوران اسلام و انقلاب به خاک سپرده شد.

یادش گرامی و راهش پر رهرو باد.

وصیت نامه شهید بزرگوار

بسم الله الرحمن الرحیم
به نام الله پاسدار حرمت خون شهیدان و با درود به رهبر کبیر انقلاب اسلامی ایران و با درود و سلام فراوان به رزمندگان اسلام که در جبهه حق علیه باطل می جنگند و در سنگرهای اسلام جان خود را فدای قرآن و ایمان می کنند و در خون خود می غلتندو جان می سپارند و با درود و سلام فراوان به شهیدان حق و حقیقت که جان سپردند و با خون وصیتنامه خود را نوشتند و در زیر توپ و تانک صدامیان کافر جنگیدند و از اسلام و قرآن دفاع کردند و تا دم آخر مانند شهیدان کربلا خونین حسین شهید شدند، وصیتنامه خودم سید جعفر امامی را شروع می کنم، ولا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله اموتاً بل احیاء عند ربهم یرزقون گمان مبرید کسانی که درراه خدا شهید می شوند مرده اند بلکه زنده اند و در نزد خدای خود روزی می خورند . ای پدر عزیزم و مادر گرامیم خواهش می کنم شما زحمتهایی که برای من کشیدید تا مرا بزرگ کردید و توانستم بروم کمکی به اسلام بکنم مرا ببخشید ویک ماه نماز و یک ماه روزه برای من بگیرید. به دوستان و رفقایم بگوئید که مرا ببخشند . ای رفیقان و دوستان عزیزم ، اگر گاهی شده که من با شما بد اخلاقی کردم و شما را ناراحت کردم شما مرا ببخشید و برای حضرت آیت العظمی  امام خمینی دعای زیادی بکنید و سنگر اسلام و قرآن را خالی نگذارید که خدائی نکرده اگرکسی کمک نکند و به قدرت الهی نباشد این رژیم بعث کافر این جوانان عزیز ایران را شهید می کنند و دیگر اگر کسی نباشد که با این صدام کافر نجنگد این صدام کافر در ایران می ریزد و ایران را از بین می برد . پس بروید در جبهه ها و این لشکر صدام و آمریکا ولشکر حسین اردنی که به عراق کمک می کنند بجنگید و آنها را بکشید و نابود کنید. ای پدر و مادر عزیزم اگر من شهید شدم راضی نیستم قطره اشکی از چشمان شما بیرون بیاید. و شما برای من دعا کنید تا خدا از گناهانم بگذرد . و ای برادران و خواهرانم اگر شما را ناراحت کردم شما مرا ببخشید وبرای امام دعا کنید و برای رزمندگان اسلام دعای پیروزی بکنید . و ای پدر گرامیم اگر کسی از من طلبی دارد ، شما طلب آن را بدهید تا ازمن ناراضی نباشد ، و هیچگاه از امام و روحانیت جدا نشوید
که ضرر میکنید . همیشه گوش به فرمان امام و روحانیت باشید.والسلام علیکم و رحمه و برکاته
سید جعفر امامی تاریخ ۱۳۶۱/۲/۷