شهید صفرعلی حیدری شریف آباد

زندگی نامه شهید صفر علی‌ حیدری‌ شریف‌ آباد

در اولّین روز اردیبهشت سال ۱۳۴۸ هجری شمسی در خانواده مذهبی و متدیّن عباس حیدری در محله شریف آباد اردکان فرزندی متولّد شد که او را “صفر علی” نام نهادند. گویا بر والدینش الهام شده بود که این کودک در آینده باید همچون قافله کربلا و شام، پیام رسان خون حسین بن علی -علیه السّلام- و علی گونه مدافع اسلام و دین رسول الله (ص) باشد که نامی مرکب از نام ماه صفر وعلی برایش انتخاب کردند.صفر علی با تلاش و زحمت پدری متدیّن و عیال وار و در دامن پر مهر مادری متعهد و ولایت مدار پرورش یافت و آمادۀ مأموریت الهی گشت.پس از ۶ سالگی جهت تحصیل به مدرسه رفت. دوره ابتدایی را در دبستان امینی شریف آباد با موفّقیّت گذراند. سپس جهت گذراندن دوره راهنمایی وارد مدرسه راهنمایی شیرین قدردان اردکان شد که این دوره را نیز به خوبی پشت سر گذاشت.تربیت صحیح و عشق به اهل بیت(ع) که در خانواده با پوست و خونش عجین شده بود، سبب شد پس از دوره راهنمایی جهت تحصیل علوم دینی و کسب فضائل اخلاقی به حوزه علمیّه برود و در مدرسه علمیّۀ امام صادق (ع) اردکان مشغول به تحصیل شود. لازم به ذکر است که در دوره راهنمایی حقیر ( حسین ترابی اردکانی تنظیم کننده زندگی نامه ) افتخار معلّمی صفر علی را داشتم.ایشان از دانش آموزان فعّال و زرنگ مذهبی و کنجکاو مدرسه بود که از نوع برخورد و سؤالاتی که مطرح می کرد، احساس می شد دانش آموز عادی نیست و آینده ای افتخار آمیز در انتظار اوست.او فردی خوش برخورد و مؤدب و کمک کار پدر و مادر بود. حتّی در منزل در قالی بافی و کارهای خانه به مادرش کمک می کرد. مقیّد به انجام واجبات ، فرائض دینی و ترک محرّمات بود. شرکت در نماز جماعت ، مراسم مذهبی ، مسجد و نماز جمعه از خصوصیّات بارز دیگر او بود.عاشق امام حسین -علیه السّلام- و اهل بیت عصمت و طهارت(ع) بود. سعی می کرد برای امام حسین -علیه السّلام- جشن تولّد بگیرد و شیرینی پخش می کرد.او نوجوانی ۱۵ ساله بود که عشق باز کردن راه کربلا و سرکوبی دشمنان متجاوز بعثی موجب شد برای آموزش نظامی ثبت نام کند و علیرغم صغر سن، با اصرار به جبهه اعزام شود.او کلاس درس ، کتاب و مدرسه را رها کرد و میدان نبرد و سنگر شرف ، جهاد و عزّت را برگزید و مدت ۱ ماه و ۱۶ روز از بهترین روزهای نوجوانی و عمر خویش را برای جهاد در راه اسلام و حفظ ناموس و وطن خود صرف کرد و جاودانه شد. در جبهه مسئولیّت امدادگری را به عهده گرفت.در تاریخ ۱۳۶۳/۱۲/۲۳ در منطقه هورالهویزه در عملیّات بدر به شدّت مجروح شد. موقعیّت نامناسب منطقه و حجم شدید آتش دشمن اجازه نداد او را به پشت جبهه منتقل کنند که با پرواز روح بلندش از قفس کوچک جسمش به فوز عظیم شهادت نائل شد و به جنان پر کشید.او نیز چون مولایش امام حسین -علیه السّلام- پیکرش سال ها در بیابان های کربلای ایران ماند و مدال شهید مفقود را نیز به گردن آویخت.پیکر پاکش پس از ۱۰ سال دوری از وطن توسط گروه تفحّص شناسایی شد و در تاریخ ۱۳۷۳/۱۲/۵ پس از تشییع با شکوه توسط مردم شهید پرور اردکان در گلزار شهدای شریف آباد کنار دیگر شهدا و برادر شهیدش محمّدرضا حیدری به خاک سپرده شد.برادر بزرگش شهید محمّدرضا حیدری نیز دو سال قبل از او در عملیّات والفجر مقدماتی به شهادت رسید و این خانواده مفتخر به تقدیم دو شهید به اسلام را می باشد.

روانشان شاد و راهشان پر رهرو باد.