شهید عباس گنجی اشتیجه

زندگی نامه شهید عباس‌ گنجی‌ اشتیجه

شهید عباس گنجی اشتیجه، فرزند علیرضا، در تاریخ ۱۳۴۳/۱/۱ هجری شمسی در خانواده‌ای مذهبی در روستای اشتیجه از توابع عقدای اردکان متولّد شد. تولّد او همزمان با حلول سال نو و عید نوروز شادی و شعف فراوانی را برای خانواده به ارمغان آورد و شادی عید را بر خانواده دوچندان ساخت. والدین با انتخاب اسم عباس برای نوزاد خود، راز نهفته‌ای را آشکار ساختند و خود را برای حادثه‌ای بزرگ آماده نمودند؛ گویا احساس کرده بودند که این کودک سرنوشتی جدا از دیگر فرزندانشان خواهد داشت و مجد و عظمتی خاص خواهد یافت؛ پس کمر همت به تربیتش بستند.

عباس دوره‌ی ابتدایی را در دبستان روستای بلیل دوگان عقدا با موفقیت طی کرد. سپس چون در روستا مدرسه‌ی راهنمایی نبود به اردکان آمد و در مدرسه‌ی راهنمایی حافظ اردکان به تحصیل مشغول شد و تا پایه‌ی دوّم تحصیل کرد.

در زمان پیروزی انقلاب ۱۰ ساله بود؛ ولی همراه امّت حزب‌الله اردکان در مراسم انقلاب و ضد رژیم پهلوی شرکت می‌کرد و درس آزادگی و مبارزه می‌آموخت.

تربیت صحیح و لقمه‌ی حلال و شیر پاک، عباس را جوانی پاک و دوست‌داشتنی ساخته بود. اهل تقوا و عبادت و بندگی حق‌تعالی و علاقه‌مند به مجالس دعا و قرآن و نماز جماعت بود. او عاشق انقلاب، امام و خدمت به مردم بود.

۱۶ ساله بود که احساس کرد عدم حضور در جبهه او را می‌آزارد. درس و کلاس و مدرسه را رها کرد و در بسیج ثبت‌نام کرد و پس از فراگرفتن آموزش نظامی راهی جبهه شد و سنگر نشینی و خاکی شدن در جبهه را بر بستر نرم و آغوش خانواده ترجیح داد.

مدّت ۳ سال مرتّب به جبهه می‌رفت و گمشده‌ی خویش را در جبهه‌ها، سنگر به سنگر می‌جست. در سال ۶۱ به علّت اصابت تیر از ناحیه‌ی پای چپ مجروح شد و در بیمارستان بستری گردید. سپس جهت عضویت در سپاه ثبت‌نام کرد. پس از پذیرفته شدن در سپاه پاسداران باز راهی جبهه شد و هم‌رزم عاشقان و دلدادگان به محبوب و هم‌نوای قدسیان گردید.

در تاریخ ۱۳۶۳/۱۲/۲۳ به‌عنوان فرمانده دسته رزمی در منطقه‌ی عملیاتی هورالهویزه و در عملیات بدر به انجام‌وظیفه و دفاع از کشور اسلامی ایران مشغول بود که به شدّت مجروح شد و به علّت اوضاع بد منطقه نشد که او را به پشت جبهه منتقل کنند و در معرکه‌ی جنگ به تأسّی از ارباب بی کفنش حضرت سیدالشهدا (ع) ماند و شربت گوارای شهادت نوشید. با پرواز روح پاکش به اعلا علّیین در بهشت هم‌نشین شهدای کربلا گردید و علاوه بر شهادت، افتخار مدال مفقودالاثری را به دست آورد که موجب افتخار خود، خانواده و امّت اسلام شد.

پیکر پاکش پس از ۱۰ سال دوری از وطن در اسفند ۱۳۷۳ به وطن بازگشت و پس از تشییع باشکوه توسط مردم قدرشناس و شهیدپرور اردکان و منطقه‌ی عقدا در گلزار شهدای روستای بلیل دوگان به خاک سپرده شد.

روحش شاد، یادش گرامی و راهش پر رهرو باد.