شهید علیرضا خیرخواه

زندگی نامه شهيد علیرضا خیرخواه

سخن از حبيب بن مظاهر زمان گفتن كار ساده اي نيست. سالها لازم است تا چنين گوهرهايي از معدن هستي سر برآورده و اين چنين بدرخشند و روشني بخش ديگران گردند. اين مرواريد درخشان كه معرّف حضور اكثر رزمندگان دوران دفاع مقدّس است؛ نمي تواند جز حاج عليرضا خيرخواه باشد.علیرضا خیرخواه ،پيرمرد زنده دلي كه چهره ای شناخته شده برای بسیجیان سرفرازاستان یزد می باشد؛ با 60 سال سن اكثر اوقات شريف خود را در سنگر و جبهه هاي نور صرف نمود و مايۀ دلگرمي رزمندگان بود. الفاظ شيرين و پر معناي او هنوز پس از سال ها در گوش همرزمانش طنين انداز است. كم رزمنده اي سراغ داريم كه خاطره اي شيرين از او به يادگار نداشته باشد.اين عزيز گرانمايه با داشتن سواد خواندن و نوشتن٬ كوهي از معلومات و تجربيّات بودكه رايگان در اختيار ديگران قرار مي داد.او از چنان روحية والايي برخوردار بود كه به محض ملاقاتش با کسی، طرف غم و غصّه اش را فراموش مي كرد و اميد و نشاط مي يافت.شهيد عليرضا در پنجم شهريور 1303 در شهر اردكان در خانواده اي كشاورز متولّد شد. دوران كودكي را در دامن مادر متديّن و پدر زحمت كش و متعهد گذراند. خواندن و نوشتن را در مكتب آموخت و در كنار پدر به كار كشاورزي پرداخت و در كنارش حرفۀ مقني گري و حفر قنات را فراگرفت. شرایط زندگی وآموزه های خانوادگی او را فردي متديّن و استوار در راه دين ساخت.ثمرة ازدواجش 6 دختر و 2 پسر بود. زماني كه انقلاب اسلامي ايران به رهبري امام خميني (ره) آغاز شد٬ او نيز همدوش ملّت ايران در انقلاب حضور داشت و در مسجد كوشكنو به نصايح و سفارشات حضرت آيت الله خاتمي (ره) رهبر و روحاني شهر اردكان گوش فراداده و سعي در جامة عمل پوشاندن به آن راداشت.با شروع جنگ تحميلي عراق بر عليه ايران زخارف دنيوي چون زن ، فرزند و كبر سن، هيچكدام مانع از حضور او در جبهه نشد؛ بلكه همة اين موانع نقطة مثبتي براي توفيق او گردید.حضورش در جبهه درسطح شهراردکان، تأثير بسزايي داشت. بسیاری از افرادي كه به بهانه هاي واهی وعلائق مادي از رفتن به جبهه خودداري مي كردند، شرمنده و تصميم به حضور در جبهه می گرفتند. در جبهه ها نيز مايۀ دلگرمي و تشويق جوانان رزمنده می شد.اين پيرمرد 60 ساله 12 دفعه به جبهه اعزام شد و مدّت 20 ماه و 22 روز از عمر پر بركت خويش را در جبهه ها گذراند و جهاد نمود. فعّاليّت هايي چون تك تير اندازی،آر پي جي زني و كانال كني جهت رزمندگان را به عهده گرفت. پيوسته در آرزوي شهادت، روزگار را در جبهه ها مي گذراند.سرانجام در تاريخ 1363/12/23 در عمليّات بدر در منطقة هور الهويزه به شدّت مجروح شد و بر اثر جراحت زياد در منطقه ماند و با نوشيدن شربت شهادت روح بزرگش از قفس كوچك جسمش به ملكوت اعلي پر كشيد و بر اربابش امام حسين -علیه السّلام- مهمان شد وباکسب مدال “شهید مفقود” افتخاري ديگر براي تشيع و ملّت ايران شد.جسم پاكش پس از 10 سال مفقود بودن شناسايي و در تاريخ 1373/12/5 پس از تشييع با شكوه بر دوش مردم قدرشناس دیارمان در بهشت شهداي اردكان به خاك سپرده شد و در كنار همرزمان شهيدش آرميد.

روحش شاد و راهش پر رهرو باد.