شهید مرتضی نوروزی شریف آبادی

زندگی نامه شهید مرتضی‌ نوروزی‌ شریف‌ آبادی

شهید جاویدالاثر مرتضی نوروزی شریف‌آباد، فرزند احمد، در تاریخ ۱۳۴۴/۱/۱ هجری‌شمسی همزمان با عید نوروز در خانواده‌ای مستضعف و مذهبی در محلّه شریف‌آباد اردکان دیده به جهان گشود. تولّد او در عید برای خانواده‌اش شادی مضاعف بود.پدر و مادر ولایی نام اولّین مظلوم عالم را برایش انتخاب کردند؛ انگار چیزهایی را از همان اوّل تولّد حس کرده بودند که این کودک، عادی نیست و فردایی پرافتخار در انتظارش خواهد بود .پس به تربیتش کوشیدند؛ امّا طولی نکشید که سایه پر مهر پدر از سرش رخت بربست و به درد یتیمی مبتلا گردید. ۸ ماهه بود که پدر را از دست داد. سرپرستی او به دوش مادر قهرمان و ولایی او قرار گرفت و انصافاً هر دو نقش را خوب ایفا کرد. ۶ ساله بود که به مدرسه رفت و دوره ابتدایی را در دبستان امینی شریف‌آباد گذراند. دوره راهنمایی را در مدرسه راهنمایی سعدی اردکان با موفّقیّت طی کرد. سپس در دبیرستان فارابی اردکان در رشته خدمات اداری و بازرگانی ثبت نام کرد و تا پایان کلاس اوّل تحصیل نمود؛ ولی به علّت ضعف بنیۀ مالی، تحصیل را رها کرد و به شغل کمدسازی مشغول شد.تحمّل سختی‌ها و مشکلات،‌ مرتضی را جوانی آبدیده، زحمتکش و بردبار ساخته بود. تربیت صحیح او را جوانی متدیّن و عاشق اهل بیت(ع) به بار آورده بود.به امام و انقلاب عشق می‌ورزید. مقیّد به انجام واجبات و ترک محرّمات بود و گوش به فرمان مرجع و رهبرش. زمانی که رهبر انقلاب جوانان را به جبهه فرا خواند، مرتضی در بسیج ثبت نام کرد و با فرا گرفتن آموزش نظامی، خود را آماده‌ اعزام به جبهه نمود و قصد سنگرنشینی و عشق بازی با محبوب و معبود خود نمود و با ملکوتیان هم‌آوا و هم‌پیمان گردید.مدّت ۸ ماه و ۱۸ روز از بهترین و با ارزش‌ترین و شیرین‌ترین لحظات عمر و جوانی خود را در جبهه‌ها در راه جهاد و مبارزه با تجاوزگران بعثی و حفظ اسلام و میهن اسلامی ایران صرف کرد و مسئولیّت تیربارچی را به عهده گرفت.سرانجام در تاریخ ۱۳۶۱/۸/۱۱ در منطقه عین خوش و در عملیّات محرّم به دیدار معبود شتافت و به خیل شهدا پیوست. مدّت‌ها جسم پاکش در بیابان‌های کربلای ایران بی‌غسل و کفن ماند و مدال شهید مفقود را تحصیل نمود؛ بلکه بالاتر، پس از ۲۳ سال چشم انتظار گذاشتن خانواده و عزیزان خود، مدال شهید جاویدالاثر را به گردن آویخت.در تاریخ ۱۳۸۳/۲/۳ به یاد آن عزیز سفرکرده، صورت قبری در گلزار شهدای شریف‌‌آباد اردکان بسته شد تا هم نشانی باشد برای بازماندگان از قافله شهادت تا ره گم نشود و هم چراغ فروزانی و راهنما و چراغ هدایتی باشد برای آنان که هنوز به راه نیامده‌و ره نیافته اند.

روحش شاد و راهش پر رهروباد.