شهید مهدی ابراهیم زاده

خاطره ای از زبان مادر شهید

«هیچ وقت فراموش نمی کنم آن روزی که همراه هم با کل خانواده به زیارت امام رضا -علیه السّلام- به مشهد مقدّس می رفتیم. در راه ماشین تصادف کرد و عده ای مجروح شدند که یکی از مجروحین مهدی بود. در حالی که دندانش شکسته بود و از دهانش خون می‌ریخت٬ می خندید و به همه روحیه و دلداری می داد. می گفت: هیچ کدام ناراحت نباشید. بحمدالله هیچکدام از بین نرفتیم. شیرینی پخش می کرد. با نخ و سوزن لباسهای پاره شده آنها را می دوخت به طوری که انگار مسئولیّت کاروان با اوست همه را راضی نگه می داشت و همه در حق او دعا می کردند.»

زندگی نامه شهید مهدی ابراهیم زاده

شهید مهدی ابراهیم زاده فرزند محمّد در اولّین روز اردیبهشت ۱۳۴۹ در خانواده ای مذهبی و متدیّن چشم به جهان گشود و در سایۀ زحمات پدری کشاورز و زجر کشیده و در دامن مادری متعهّد و ولایی تربیت شد. از همان کودکی رفتار هایی از او مشاهدهمی شد که نشان می داد این کودک در بین دیگر اعضا خانواده متمایز است.
مادرش می گوید: مهدی از همه فرزندانم نجیب تر، مومن تر و مهربان تر بود. اهل نماز اوّل وقت ، نماز جمعه و جماعت و عاشق دعای کمیل و توسل بود.شش ساله بود که راهی دبستان شد. پس از پایان دوره ابتدایی جهت تحصیل در دوره راهنمایی وارد مدرسه راهنمایی حایریان شد و این دورۀ را نیز با موفّقیّت پشت سر گذاشت.مهدی یک نیروی فرهنگی و عضو تبلیغات پایگاه بسیج مسجد کوشکنو بود. در منزل شهدا سرود اجرا می کرد.درکارکردن با بچه هاونوجوانان هنرخاص داشت.آنهاراباشیرینی ، هدیه وجایزه دور خودجمع می کرد. دسته جمعی به مراسم مذهبی و نماز جماعت می برد. در خانه با بچه های خواهر و برادرش نماز جماعت برگزار می کرد.
زمانی که جبهه های دفاع در جنگ تحمیلی به رزمنده نیاز داشت٬ مهدی پس از طی دوره آموزش نظامی راهی جبهه های جنگ شد و به دفاع از میهن اسلامی ایران پرداخت.سه نوبت به جبهه اعزام شد و مدت ۳ ماه و ۱۸ روز از بهترین دوران جوانی خود را در جهاد گذراند. در جبهه مسئولیّت آر پی جی زنی را به عهده گرفت.سرانجام در تاریخ ۱۳۶۵/۱۱/۱۰ در منطقه شلمچه و در عملیّات کربلای ۵ به شدّت مجروح شد و با پرواز روح بزرگش از قفس کوچک جسمش به شهادت رسید.پیکر پاکش مدتها در منطقه ماند و علاوه بر افتخار شهادت مدال شهید مفقود را به گردن آویخت و مایه افتخار ایران و اسلام شد.جسم پاک و مطهرش پس از ۸ سال و نیم مفقودیت در تاریخ ۱۳۷۴/۰۵/۰۷پس از بازگشت به وطن و تشییع باشکوه توسط مردم قدرشناس در بهشت شهدای اردکان در کنار دیگر گلگون کفنان اسلام به خاک سپرده شد.

روحش شاد و راهش پر رهرو باد.