شهید عباس‌ حیدری

مقام معظم رهبری: شهادت، مرگ انسانهای زیرک و هوشیار است که نمی‌گذارند این جان، مفت از دستشان برود.

امام‌ خمینی (ره): همین‌ شهادت‌ها پیروزی‌ را بیمه‌ می‌کند.

اطلاعات شخصی شهید

نام و نام خانوادگی: عباس‌حیدری چاه متک
نام پدر: علی
تاریخ تولد: ۱۳۳۴/۱۱/۳
محل زندگی: روستای‌چاه‌متک،اردکان
میزان تحصیلات: پنجم‌ابتدایی
محل تحصیل: دبستان‌چاه‌متک‌
وضعیت تاهل: متأهّل
شغل: کارگرکارخانه‌ی‌یزدباف
نام عملیات: بدر
تاریخ شهادت: ۱۳۶۳/۱۲/۲۲
محل شهادت: هورالعظیم
نحوه شهادت: اصابت‌ترکش‌به‌کمر
محل خاکسپاری: گلزارشهدای‌اردکان
سن: ۲۹سال ۱ماه
نام یگان: تیپ‌الغدیر‌یزد
تعداد دفعات شرکت در جبهه: ۱دفعه به مدت ۳ماه

زندگی نامه شهید عباس‌ حیدری

شهید عباس حیدری فرزند علی در تاریخ ۱۳۳۴/۱۱/۳ در روستای چاه متک ازتوابع بخش خرانق اردکان در خانواده ای مذهبی دیده به جهان گشود. این خانوادۀ متدیّن و مستضعف به عشق ابوالفضل(ع) نام فرزند خود را” عباس” انتخاب کردند تا ادامه دهنده راه عباس در یاری از ولایت و دین رسول الله (ص) باشد.پس از اینکه کودکی را در دامن پر مهر مادری متعهد گذراند و به سنّ رشد رسید؛ در ۶ سالگی به مدرسه رفت. دوره ابتدایی را در دبستان روستای چاه متک، همان زادگاهش گذراند. سپس چون امکانات تحصیلی بالاتر در روستا نبود و هم از نظر مالی توان هجرت به شهر را نداشت، به شغل آزاد بنّایی مشغول شد و خدمت به جامعه را از این طریق انتخاب کرد. پس از مدّتی در کارخانه یزد باف در شهر یزد پذیرفته شد و در آنجا به کار مشغول شد. ۵ سال در آنجا خدمت کرد که عشق دفاع از اسلام و میهن اسلامی او را واداشت که در بسیج ثبت نام کند و پس از آموزش نظامی راهی جبهه شود.علاقه به زندگی و همسر نتوانست عباس را بفریبد و مانع رسیدن او به شهادت و کسب فضائل و معنویّت شود. لذا سنگر شرف و جهاد را بر زرق و برق دنیا و مادیّات ترجیح داد.او مدت ۳ ماه در جبهه حضور داشت و از حریم اسلام و ایران دفاع کرد. سرانجام در تاریخ ۱۳۶۳/۱۲/۲۲ در جزیره مجنون در عملیّات پدافندی بر اثر اصابت ترکش روحش به جنان پر کشید و به شهادت رسید و بر مولایش حضرت اباعبدالله الحسین -علیه السّلام- مهمان شد.پیکر پاکش پس از تشییع با شکوه توسط مردم شهید پرور اردکان در بهشت شهدای اردکان به خاک سپرده شد.

روحش شاد و راهش پر رهرو باد.

وصیت نامه شهید بزرگوار

بسم الله الرحمن الرحیم

من امانتی بودم از طرف خداوند و خداوند هر ساعتی که بخواهد امانت خودش را بگیرد، می گیرد و هیچ ناراحتی ندارد. چون راهی است که همه انبیا رفتند و من از امام حسین -علیه السّلام- که بهتر نبودم.