شهید حسنعلی حلوایی

زندگی نامه شهید علی‌ حسین‌ زاده

در بیستم فرودین ماه سال ۱۳۳۷ هجری شمسی در خانواده‌ای مستضعف اما متدین و ولایی در اردکان و در خانه‌ی آقای علی حلوایی، کودکی متولد شد که برای خانواده مبارک شد و برای اسلام مایه‌ی افتخار و سرافرازی، والدین نام زیبایی از ترکیب نام مولی علی (ع) اولین امام شیعیان و امام حسن (ع) نام دومین امام شیعیان یعنی حسنعلی را برایش انتخاب کردند و با تمام توان در تربیتش کوشیدند. گویا از همان اول به آن‌ها الهام شده بود که این کودک زندگی عادی نخواهد داشت. پدرش به علت اوضاع نامساعد اقتصادی و عدم وجود کار در اردکان جهت کسب درآمد مناسب و چرخاندن چرخ زندگی، زمانی که حسنعلی ۶ ماهه بود عازم تهران شد. در آنجا به شغل بنایی مشغول شد و مسکن گزید و ساکن شد.

حسنعلی زمانی که ۶ ساله شد به مدرسه رفت. دوره ابتدایی را در دبستان پیش‌آهنگ وحیدیه با موفقیت طی کرد سپس در دبستان نگین امامت نارمک ثبت‌نام کرد. دوره‌ی متوسطه را در رشته‌ی طبیعی تحصیل نموده و با توفیق الهی دیپلم گرفت. سپس در کنکور سراسری شرکت کرد و در رشته‌ی مهندسی کشاورزی دانشگاه تبریز پذیرفته شد، اما شیر پاک و لقمه‌ی حلال و تربیت صحیح نگذاشت که به این بسنده کند و روح بزرگ و متلاطم او قانع نشد تا این‌که پس از انقلاب با شروع جنگ تحمیلی جهت خدمت مقدس سربازی ثبت‌نام نمود و به خدمت اعزام شد پس از فراگرفتن آموزش نظامی داوطلب رفتن به جبهه شد و با یک تیر دو نشان را هدف گرفت تا هم خدمت سربازی را انجام داده و هم دفاع از میهن اسلامی نموده و درراه حفظ نظام مقدس جمهوری اسلامی و اسلام به جهاد پرداخته باشد.

او دانشگاه را رها کرد اما در دانشگاه جهاد و ایثار پذیرفته شد و در رشته‌ی شهادت بر اوج قله‌ی افتخار دست‌یافت.

حسنعلی جوانی بود خوش‌اخلاق و دوست‌داشتنی به همه احترام می‌گذاشت برای پدر و مادر احترام زائدالوصفی قائل بود به شهادت مادرش جلوی پای پدر و مادرش بلند می‌شد و نشد که جلوی پدر پایش را بلند کند. به واجبات دینی و ترک محرمات پای بند بود. نه‌تنها نماز واجبش ترک نمی‌شد بلکه به گفته‌ی مادرش نماز شب می‌خواند. اهل مسجد و نماز و جلسات قرآن و دعا و مراسم مذهبی بود؛ و نسبت به پرداخت خمس و سهم امام به خانواده تذکر می‌داد. در کارهای فرهنگی مسجد محل شرکتی فعال داشت. عضو بسیج مسجد محل بود با توجه به این‌که نامزد داشت و مراسم بله برون و خواستگاری او انجام‌شده بود، این موضوع نیز مانع از رسیدن به مقامات معنوی نشد. او ۱۴ ماه از عمر کوتاه اما پربرکت خود را در جبهه‌های نور علیه ظلمت گذراند، یک‌دفعه مجروح شد اما از خانواده پنهان نمود و بلافاصله پس از بهبودی نسبی به جبهه بازگشت.

سرانجام در تاریخ ۱۳۶۱/۴/۲۵ هجری شمسی در منطقه‌ی عملیاتی شلمچه در عملیات رمضان با تأسی از مولایش امیرالمؤمنین علی (ع) با دهان روزه براثر اصابت ترکش خمپاره ۶۰، مرغ روحش از قفس کوچک خاکی‌اش به جنان پرکشید و با در برگرفتن عروس شهادت بر مولایش حضرت علی (ع) مهمان شد و پیکر پاکش پس از تشییع باشکوه بر دستان و دوش امت قدرشناس اردکان در بهشت شهدای اردکان به خاک سپرده شد و روحش شاد و راهش پر رهرو باد.

وصیت نامه شهید بزرگوار

در قاموس شهادت واژه‌ی وحشت نیست … به من ناکام نگویید که من نهایت کام را گرفتم که بهترین نعمت‌هاست.

پدر و مادر عزیزم: بری من گریه نکنید (برای علی‌اکبر امام حسین (ع) اشک بریزید) زیرا بردباری و صبر شما بیشتر باعث شکست دشمن می‌شود.

برادرم: راه خدا بهترین و برترین راه‌هاست. پوینده و کوشنده در این راه باش