شهید عباس مظفری خلف بادام

زندگی نامه شهید عباس‌ مظفری

  شهید عبّاس مظفری در تاریخ۱۳۴۳/۸/۱۰ در روستای رباط پشت بادام ازتوابع بخش خرانق اردکان در خانواده ای مذهبی متولّد شد. از بدو تولّد تا سال ۱۳۴۹دایم مریض بود و بیشترین رنج پرستاری بر دوش مادر بود؛ ولی شب ها که پدرش قدرت الله مظفری خسته به خانه بر می گشت ، قسمتی از پرستاری را بر عهده می گرفت.زمانی که به سنّ تحصیل رسید، در دبستان رباط ثبت نام کرد و پس از پایان دوره ابتدایی در مدرسۀ راهنمایی رباط ادامه تحصیل داد.پس از آن با توجّه به وضع اقتصادی خانواده، برای اینکه کمک هزینۀ زندگی خانواده را فراهم نماید، ترک تحصیل کرد و به شغل آزاد مشغول شد. به محض تشکیل بسیج،عضو بسیج شد و شب ها که از کار بر می گشت به نگهبانی در بسیج می پرداخت . در مراسم مذهبی و روضه خوانی و مسجد حضوری فعّال داشت. زمانی که به سنّ مشمولیّت رسید، به خدمت اعزام شدوپس از آموزش داوطلبانه راهی جبهه غرب در منطقۀ سر دشت شد.۸ ماه در جبهه ماند؛ سپس به تهران بازگشت؛ بعد از دو ماه مجدداً راهی جبهه جنوب شدو در اردیبهشت ۱۳۶۴ مجروح شدو به رباط برگشت. پدرش از زخمی شدن او بسیار ناراحت بود و گریه می کرد.عبّاس نه تنها خانواده را دلداری داد،بلکه خبر شهادت خویش را اعلام کرد و از خانواده خصوصاً پدر خواست که گریه و بی تابی نکند و خون شهدا را با امر به معروف و نهی از منکر ،با سفارش حجاب و عمل به احکام دین پاسداری نماید.سرانجام این جوان پاک باخته در چهارم خرداد ۱۳۶۴ با اهل خانه خداحافظی کرد و به پدر گفت: «بیا برای آخرین بار خداحافظی کنیم و پس از طلب حلالیّت راهی جبهه گردید.»در تاریخ ۱۳۶۴/۴/۲۸ در پاسگاه شرهانی در حالی که شهید مظفری نگهبان دوّم مقّرپس از استراحت از خواب بیدار شده، خواست به نگهبانی برود ؛ نگهبان اوّل مانع می شود و به او می گوید: «ما نگهبان هستیم و لازم نیست به خط بروی»؛ امّا شهیدمی گوید: در خواب یک نفر به من گفت: «عباس جان! بلند شو بیا ما به تو احتیاج داریم.» با اصرار فراوان به خطّ مقدم رفته و از ناحیۀ گردن مورد اصابت ترکش قرار گرفته و در عمق عراق روح بزرگش از قفس کوچک جسمش به پرواز در آمد و عروس شهادت را در برگرفت و به شهدای کربلا ملحق گردید. پیکر پاکش پس از تشییع با شکوه بر دوش مردم قدرشناس رباط پشت بادام در تاریخ ۱۳۶۴/۵/۲۸ در گلزار شهدای رباط از روستاهای بخش خرانق شهرستان اردکان در کناردیگر همرزمانش به خاک سپرده می شود.

روحش شاد و راهش پر رهرو باد.