شهید محمدعلی غلامی خرانق

زندگی نامه شهید محمد علی‌ غلامی

شهید محمدعلی غلامی، فرزند احمد، در تاریخ ۱۳۴۸/۴/۱ هجری شمسی در خانواده‌ای مذهبی دیده به جهان گشود. والدین متدین نامی از ترکیب نام رسول گرامی اسلام (ص) و امام اوّل شیعیان را برای او انتخاب کردند. او دومین فرزند خانواده بود؛ امّا این روزگار خوش دیری نپایید که شیرینی خود را از دست داد و به تلخی و دردسر گرایید. پس از شیرخوارگی مادر از پدرش جداشده، او تنها ماند. شهید غلامی کودکی را تا سه‌سالگی در سایه‌ی محبت پدر و در دامان نامادری به سر برد. به گفته‌ی پدر شهید، نامادری بسیار او را دوست می‌داشت و بامحبت فراوان با او رفتار می‌کرد. او همراه پدر به کرج رفت.

کمی که بزرگ‌تر شد، پدربزرگ و مادربزرگ از پدرش درخواست نمودند که احمد پهلوی آن‌ها باشد که پدر پذیرفت. درنتیجه تا سال ۱۳۶۱ یعنی سن ۱۴ سالگی، تحت سرپرستی پدربزرگ و مادربزرگ رشد کرد و تربیت یافت. در آن سال به منزل پدر برگشت و پدر سرپرستی مستقیم او را به عهده گرفت.

محمدعلی زمانی که ۶ ساله بود به مدرسه رفت. دوره‌ی ابتدایی را در دبستان چندپایه‌ی روستای درند با موفقیت گذراند؛ امّا پس از کلاس پنجم چون امکانات مقطع تحصیلی بعدی وجود نداشت، تحصیل را رها کرد و به شغل آزاد مشغول شد..

ازنظر تقوا و اعتقاد، مقید به انجام فرایض دینی و ترک محرمات بود. برای مردم و والدین بسیار احترام قائل بود. همه از او راضی بودند. او عاشق امام و انقلاب بود. چون در زمان پیروزی انقلاب کم سن و سال بود و نیز محیط روستا و دوری از شهر موجب شده بود که نتواند زیاد در مراسم انقلاب شرکت نماید، خود را مدیون نظام و اسلام می‌دانست. زمانی که به سنّ سربازی رسید، در سپاه پاسداران ثبت‌نام کرد و به‌عنوان سرباز پاسدار راهی خدمت مقدّس سربازی و نیز داوطلب خدمت در کردستان شد؛. تمام خدمتش در جبهه‌ها گذشت. یک‌بار مجروح شد و پس از بهبودی درحالی‌که هنوز ترکش در صورتش وجود داشت، راهی جبهه شد. در مرخصی بود که عملیات شروع شد. بلافاصله عازم جبهه شد. وقتی پدر اظهار داشت هنوز ۷ روز از مرخصی شما مانده، پاسخ داد: «عملیات که شروع شد، دیگر مرخصی جایی ندارد.»۷ ماه از عمر کوتاه و بابرکت خویش را در جبهه‌ها صرف جهاد و حفظ میهن اسلامی کرد. رشادتش در جبهه موجب شد مسئولیت دسته به او محول شود.

سرانجام در تاریخ ۱۳۶۷/۳/۲۳ در منطقه‌ی عملیاتی شلمچه در عملیات بیت المقدّس ۷ شربت شهادت نوشید و با پرواز روح بلندش به ملکوت به جنان پر کشید. علاوه بر شهادت به تأسّی از ارباب بی کفنش، امام حسین (علیه السّلام) پیکر پاکش سال‌ها در بیابان‌های کربلای ایران ماند تا اینکه در تاریخ ۱۳۷۵/۱۱/۲۱ توسط گروه تفحّص شناسایی شد و پس از ۷ سال و ۸ ماه به وطن بازگردانده شد و با تشییع باشکوه بر دستان و دوش مردم قدرشناس یزد، خرانق و اردکان در گلزار شهدای درند (چهل مردان) به خاک سپرده شد.

روحش شاد و یادش گرامی و راهش پر رهرو باد.