شهید محمود محمدی احمدآبادی

زندگی نامه شهید محمود محمدی‌ احمد آبادی

شهید محمود محمّدی احمدآبادی، فرزند حسن، در تاریخ ۱۳۴۵/۱/۱ هجری‌شمسی همزمان با حلول سال نو و عید نوروز باستانی ایرانیان در خانواده‌ای مذهبی در احمدآباد اردکان متولّد شد.تولّد او در عید موجب سرور و شادی فراوانی درخانواده شد . پدر متدیّن و کشاورز با مادر متعهد و خانه‌دارش پس از انتخاب نام نیکو برگرفته از نام پیامبر اسلام (ص) ، با تفکّر اسلامی نسبت به تربیت و پرورشش کوشیدند و او را برای تعهدی سنگین در آینده‌ای نه چندان دور آماده ساختند.محمود زمانی که ۶ ساله شد، به مدرسه رفت. دوره ابتدایی را در دبستان احمدی احمدآباد با موفّقیّت به پایان رساند. سپس تحصیل را رها کرد و برای تأمین مایحتاج زندگی و کمک به والدین به کار آزاد مشغول شد و سنگ‌کاری ساختمان را پیشه خود ساخت.در زمان پیروزی انقلاب ۱۲ ساله بود؛امّا به همراه والدین و مردم در مراسم انقلاب شرکت می‌کرد و درس مبارزه را فرا می‌گرفت. تربیت صحیح و محیط سالم او را جوانی خوش اخلاق و مردمی ساخته بود. با همنوعان و دوستان برخوردی عالی و قابل تحسین داشت. از روحیه‌ای انقلابی و ایثارگری برخوردار بود. در اکثر جلسات مذهبی حضور داشت. کمک نمودن به اقوام و خویشان را دوست می‌داشت.زمانی که به سنّ بلوغ رسید،با دختری عفیفه از خانواده‌ای نجیب ازدواج کرد؛ ولی اولادی از او به یادگار نماند. او انقلاب را دوست می‌داشت و با ارگان‌های انقلاب،خصوصاً بسیج و سپاه همکاری می‌کرد. جهت اعزام به خدمت مقدّس سربازی در سپاه پاسداران ثبت نام کرد. در حین خدمت، داوطلبانه راهی جبهه‌های نور علیه ظلمت شد. عوامل مادّی و زن و زندگی و ظواهر فریبنده دنیا نتوانست موجب شود که محمود از معنویّات و مبارزه با دشمن و جهاد در راه خدا باز ماند. او عشق بازی با معشوق حقیقی آن هم در میدان نبرد با دشمنان اسلام و سنگر سخت و خاکی را بر بستر نرم و آغوش گرم خانواده و غرق شدن در مادّیّات ترجیح داد و در عوض عظمت و بزرگی و جاودانگی به دست آورد. سرانجام در تاریخ ۱۳۶۵/۱۰/۱۹ در منطقه عملیّاتی شلمچه و در عملیّات کربلای ۵ بر اثر اصابت ترکش به پهلویش به شدّت مجروح شد و بر اثر شدّت جراحات وارده به شهادت رسید و روح بلندش به رضوان پر کشید.پیکر پاکش پس از تشییع با شکوه در اردکان و احمدآباد در گلزار شهدای احمدآباد به خاک سپرده شد.

روحش شاد و راهش پر رهرو باد.

وصیت نامه شهید بزرگوار

بسم الله الرحمن الرحیم

از این که فرصتی دارم که برای استقلال مملکت اسلامی‌ام بکوشم، بسیار خوشحا لم و همچنین از این که برای خرد کردن بت‌ های جهانی شرق و غرب می‌جنگم، بسیار مسرورم و بالاخره اگر در راه خدا کشته شدم،کاملاً راضی‌ام … .

الحق آن زنجیر الهی که ما مسلمانان باید هم اکنون به دور آن جمع شویم، رهبر عظیم الشأن انقلاب ،امام خمینی(ره)، می‌باشد؛ پس به دامان او چنگ بیندازید تا از خدا دور نمانید. مسئله رهبری نیز یکی دیگر از مسائلی بود که در پیروزی و پیشبرد انقلابمان مؤثّر بوده و هست.